Hafta sonu öyle güzel geçti ki pazartesi sendromunu tam yaşayamadım bile. Dün ise en yakın arkadaşlarımdan birini misafir ettim evimde. Çook güzel sohbetler ettik beraber. Terasta yıldızlara bakarak hayaller kurduk. Çevremizde az da olsa bizi anlayabilecek yapıda insanlar olduğunu bilmek çok güzel. Dün akşama dair bir fotoğraf yok ama bazı anlar sadece hafızalarımızda yer alsa ne olur değil mi? Hatta belki de daha güzel ve özel olur. Öyle işte.
Siz de ne var ne yok? Hala beni okuyan birileri var mı acaba oralardaaa..
Bu arada asıl olayı söylemeyi unuttum, ben yarın İzmir'e gidiyorum. Canım aileme kavuşmaya. :)
Ben varım mesela. Çok severek okuyorum. Ben de istedim Belgrad'da bisiklet sürmeyi. Ama ne bisikletim var ne de arabam. Olsun. Hayali bile güzel.
YanıtlaSilBisiklet kiralayabilirsiniz ki. Arabası olan bir arkadaş da bulundu mu ver elini Belgrad. İmkansız değil. :) Yazılarımı merakla bekleyen birileri olduğunu bilmek güzel. Teşekkür ederim küçük Joe. :)
SilBisiklete binilir, bisikletle gezilir. Bisiklet bir yaşam biçimidir. Bisimqklet sürülmez, o yapışık bir ikizin gibidir.
YanıtlaSilhehe çok kafiyeli ve güzel bir tanımlama olmuş. keşke ben de daha çok sürebilsem.
SilBisiklete binemem :( kötü bir düşmüşlğüm var küçükkene ..bir daha cesaret edemedim..
YanıtlaSilarabaya bayıldım :)
http://loveandsmile.wordpress.com/
ah evet o korkuları yenmek zaman alıyor ama bu yıl için yeni bir karar alıp belki bu konuda cesaretinizi toplayabilirsiniz. :)
Sil