Gün 25: Ülkemizde onca kötü şey yaşanırken mutlu anları burada paylaşmak ne denli doğru bilmiyorum ama bu da bugünden geriye kalan kareler. Tam mutlu olacakken böğüre oturan o öküz de olmasa keşke. Hayat bu kadar acımasız olmasa, sevsek sevilsek, yaşasak ve yaşatabilsek. Ah, keşke..
Keşke demeyeceğim. Sokağa çıktığımda beni tanıyan bir sokak kedim, dostum var benim. Beni sokağın başıda gördüğünde yıldırım gibi koşarak yanıma gelmesi ve yerde yuvarlanarak sevgi gösterisi yapması onun tarafından sevildiğimin bir göstergesi. Bir kedim bile yok diyenler için, buyurun size sokak kedileri, bu yaz sıcağında onlara bir kap su vermek, dişe dokunur yiyecekler bırakmak kadar insani ve vicdani bir değerdir. İç huzur insanın erişebileceği en büyük mertebedir aslında. Evet sevelim ve sevilelim.
YanıtlaSilkesinlikle! her gün mutlaka ev dönüşü sokakta gördüğüm kedileri sever, kendi sokağımızdaki kedilere mama vs. bırakırım. karşılıksız yapılan her güzel şey iç huzurun anahtarı bence de.
SilSahilde Kafka'ya başladın mı?
YanıtlaSilBaşladım. 30 sf kadar okudum henüz ve hikaye ancak heyecanlanmaya başladı diyebilirim şu an için. :)
SilMerhabalar blogunuz çok şirinmiş,takipteyim bana da beklerim :) http://birkitaphirsizi.blogspot.com.tr/
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, o sizin şirinliğiniz. :))
SilAslında google ile mandala üzerine veri araştırma geliştirme toplantısında idim.Dedi ki yeni misafir mandala.E tıkladım tabi.Nasıl oldu kendimi kurcalarken buldum.Ama ne güzel oldu bu iş böyle.İç açıcı fotoğraflı, sıkıcı olmayan anlatımlı blog ara ki bulasın.Kitabı not ettim, bu süte buladığım öğünlerden de çok uzak kaldım.Diyeceğim o ki bu kadar kötü gelişme varken heryerde biraz kafa uzaklaştırmak lazım ama sebep az, buraya neden bu kadar yazdım ki ben acaba hahha :D
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, ne güzel bir vesile olmuş sevgili "mandala" diyorum o zaman. hoşgeldiniz. :) bloğumu sevmeniz de mutlu etti beni. ayrıca uzun uzun yorumları okumak ayrı bir keyifli oluyor. :)
Sil