Ankara

Yazmazsam olmayacak ama ne desem de bilemiyorum. Dünden beri çok ama çok üzgünüm hazmedemiyorum artık olanları. Düşünsenize senin kişisel sorunların olmasına bile hakkın yok ya da mutlulukların. Her zaman daha üzücüsü her şeyin daha beteri yaşanıyor. Dünyada hiçbir şey iyiye gitmiyor. Dün sabah Karaman'daki cinsel istismar skandalıyla uyandık daha o haberi sindiremeden akşamına Ankara'daki 3. patlama haberi. İnsan şaka olmasını istiyor.

Gencecik insanlar ve tek suçları o an orada olmak. Bu ülkede senin hayal kurmaya, umut etmeye hakkın yok. Can güvenliğin olmadan hangi güzel filmi izlemenin, spor salonuna gitmenin, sevdiklerinle bir kafede oturup kahkahalar atmanın hayalini kurabilirsin ki? Hayallerini çalan bir ülke burası. Hep diyorum o kadar kötü bir zamanda yaşıyoruz ki gençliğimizi asla mutlu olmaya hakkımız yok. Ben kendi güvenliğimi sağlamak zorunda mıyım ki nasıl yapabilirim bir başıma? Devlet dediğimiz şey neden var o zaman? Kimin sorumluluğu halkın can ve mal güvenliğini sağlamak?

Yine masum insanları öldürdüler. Hiçbir şeyin iyiye gideceği de yok. Artık yüzler gülmüyor. Tedirgin gülüşler hep. Birbirine dikkat et telkinleri.. Bir korku filminin içinde sıkışıp kalmış gibiyiz. Güzel günlere uyansak ve hepsi kötü bir kabusmuş diyebilsek keşke...