2 Nisan 2015

Nisan

Mart tüm sürprizleriyle geride kaldı bile. 2015 zaten en başından beri iyi kötü birçok sürprizle girdi hayatıma. Sanırım biri gelip de hayatının en unutulmaz yılı hangisi dese aklıma ilk gelecek yıllardan biri olacak. Umarım güzel gelişmelerle devam eder bu süreç.

Mart ayında pek kitap okuyamadım malesef. Bu ay okuyacağımı umuyor umutlarımı yeşertiyorum hemmen efenim. :) Bloğa daha sık yazma hedeflerime de geri döneceğim artık çünkü yine bambaşka ve eskisinden de belirsiz bir sürecin içine girdim. Ve bu sürecin bir getirisi olarak eskisinden daha çok zamanım olacak yazmak için.

Beni takip edenler bilir ki normalde İzmir'de yaşayan ben kabin memurluğu işi dolayısıyla İstanbul'a taşınmış bulunmakta idim. 2 ay süren eğitimler sonunda uçuşlara başladım ve dünyam alt üst oldu diyebilirim. Tam bir hayal kırıklığı! Uçuşlar başladığından beri 2-3 kilo vermişimdir. Hiçbir şey yiyemiyordum, sürekli midem bulanıyordu filan.. -du diyorum çünkü artık geride kaldı benim için bu dönem. "Ne çabuk!" dediğinizi duyar gibiyim. Evet çabuk, pek çabuk. Ama işin içine sağlık girince benim için akan sular duruyor. Sağlık her şeyden önemli neticede. Bir de bir şeyi süründürmeyi sevmiyorum. Çabuk karar alıp uygulayan bir yapım var. Bu ne kadar iyi bilinmez tabi. Bazen maymun iştahlılığa sebebiyet verdiği de oluyor. Bu kötü.

Geçtiğimiz günlerde hastaneye gittim ve neden bu kadar kötü etkilendiğimi öğrenmek istedim. Yolcu olarak uçağa bindiğimde hiç böyle kötü olmamıştım çünkü. Ve işte yeni bir bilgi... Motion Sickness yani hareket hastalığı halk arasında bilinen adıyla araç tutması. Ufaklığımdan beri arada araç tuttuğu oluyordu evet, yolda seyir halinde iken pek kitap okuyamam mesela. Gemi yolculuklarında biraz kötü olurum ama bu anlarda genelde oturuyor olurdum. Çalışmaya başlayınca bu durum tepetaklak oldu haliyle. Ayakta durmak, eğilip kalkmak zorundasın. Bir de kokular, ah o yemek kokuları yok mu aklıma geldikçe bile midem bulanıyor. Her uçuş öncesi ve sonrası ağlak keçi oluyordum. Mutlu keçi'den eser yoktu anlayacağınız. Sürekli ağlayıp sızlayarak bir işe gitmek de hiç keyifli değil. Neden kendimi bu kadar zorluyorum ki ya da neden zorlayayım diye düşündüm. Kaldı ki doktor bile bu işin hiç bana uygun olmadığını söylemişti. Ben de yeni bir karar aldım ve yarın itibariyle uygulamaya koyacağım. İstifa ediyorum, evet!

İşsiz kalmaya ne kadar hazırım bilmiyorum fakat bu kararı aldığım birkaç günden beri çok daha huzurluyum. Zaten çok da istediğim yani illaki olsun dediğim bir meslek değildi. Yeni mezun olmuş biri olarak biraz heyecanla anlık bir karar verip başvurmuştum. İşin zorluğundan çok seyahat etme vs. gibi yanları cazip gelmişti. Her şeye rağmen aklımda bir sürü soru işareti vardı. Şimdi düşünüyorum da 2 ay boyunca aldığım eğitim boşa gitti evet ama yapacak bir şey yok. Bu sayede İstanbul'a taşınmış oldum ve bir de birbirinden farklı onlarca insan tanıdım. İş hayatı çok farklıymış. En önemli şeylerden biri de, denemiş oldum. Bir şeyi yapmadığın için pişman olmak daha acı bence. İçimde ukde kalmadı hiçbir şey. Bir de bu işi düşünenlere bir tavsiye çok hayallere kapılmayın. Dünyanın en zor işlerinden biri çünkü. Eskiden tüm hosteslere çok imrenirdim. İşleri çok keyifli gelirdi. Artık üzülüyorum, uçuşa giden biriyle konuşunca vah vah ne çok yorulacak diyorum şimdi. Bu deneyimin benim için artı taraflarına odaklanmaya çalışıyorum sadece, kızmayın bana hostes arkidişler. :)

Evet efenim Mart ayı benim için yepyeni bir dönemin kapılarını aralayarak geçip gitti hayatımdan. Şimdi tertemiz bir sayfa açıyorum yine gelecek "güzel" günler için.. Baharın habercisi Nisan neler getirecek, ne sürprizleri var bilmiyorum ve merakla bekliyorum. Umarım İstanbul'da kalmaya devam ederim ve güzel gider her şey.. Şimdilik benden bu kadar önümüzdeki günlerde güzel bir sergi yazısı sizlerle olacak.

Bu arada çekiliş için son 3 gün. Katılmayanlar haydi buraya!

Sevgiler,
Mutlu keçi (artık!)
:)

3 yorum:

  1. Çok ciddi bir karar almışsın. Herkesin kolayca yapabileceği bir şey değil ama sen en iyisini yapmışsın. İnsanın ruh ve beden sağlığı her şeyden çok önemli. Çok geçmiş olsun. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Büşra. Umarım iyi bir karar vermişimdir. :)
      Bu arada Ordu fotoğraflarına bayıldım. Ben de gitmeliyim Karadeniz'e en kısa zamanda. :)

      Sil
  2. Merhaba, davetiyeyi yolladım, mailinizi kontrol eder misiniz lütfen? :) Yarın akşam davetiyenin geçerlilik süresi bitiyor.

    YanıtlaSil

Firefly Lane övmek için geri dönmüş olabilir miyim?

Açtım beyaz bir sayfa başladım yazmaya. Seni çok özledim canım blog. Bu yazı nasıl başlar neye evrilir bilmiyorum. Tam şu anda geçen hafta b...